i lanq, 'długi'. — »Dłużny czem (od czego i Don i Duna

i lanq, 'długi'. — »Dłużny czem (od czego i Don i Dunaj wywov 1 D dno — korzystny 91 izą, bo u Osetów do dziś don skrócone, jednopniowe w Dobku, 'woda, rzeka', a Etui, jak Węgrzy Dobczycach; cerk. dobV i dob\ Bon nazywali, turecka nazwa 'rzeki', 'dzielny', doblesf, 'dzielność', doblno, i Wołgi'; ależ Dunaj nie Irańcy 'dzielnie', 'mężnie', rus. (z cerk.) nazwali, lecz Celtowie?). Dniestr doblesf, dobiestnyj, 'heroiczny'; od nie pojawia się w nazwach osobo­ doba (przyrostek -/). wych, jak Dniepr albo Dunaj; obie doba, 'moment pomyślny', »póki moment nazwy nie słowiańskie, ale ich -str, na dobie*, *nadobiebyć*, 'w pełni', •pr, nie wyłożono zadowalająco. O po­ dotychdób, 'dotychczas'; 'przeciąg rohach Dnieprowych Grecy nic nie 24 godzin'; znaczenie pierwotne: zasłyszeli. 'pora', 'co odpowiednie'; podobać się, podobny (stąd podobno, ponno, pono, dno, denko, bezdna, bezedna, bezden (1. mn, bezednowie w psałterzu,skrócenie, jak rus. nado z na dobie), » otchłani« w puław.;» do bezednów *), spodobać i upodobać; nadobny; bezdeń, bezdenny (dawniej i przez-zdoba, ozdoba, ozdobny, ozdabiać; denny); »po suchem dnie* i »po podobać się; » w tę dobę « używa dnu morskiemu, w biblji. Prasłowo; biblja z czeska dla 'tedy', 'tak', 'więc'. samo u wszystkich Słowian; samo u wszystkich Słowian; cerk. rus dno, rus. donce, 'denko', czes. doba, 'ozdoba', nadobi, 'naczy­ i podienja (z miękką półgłoską); nie'; rus, udobnyj, 'dogodny', naczeskie dno, oddenek, 'odziemek dobnyj, 'potrzebny' (co na dobie drzewa', 'pniak przy ziemi'; bułg. jest), upodobifsia, 'przyrównać się'; izdunka, 'odrośl', serb. izdanak, cerk. podoba, 'ozdoba', podobin, 'kij odcięty przy ziemi', izdan, 'podobny'. W lit. odpowiednikach 'gdzie rzeka wypływa'; czes. bez- trudno rozpoznać, co rodzime, a co den, bezdna, cerk. bezduna Dno pożyczka ruska, np. lit. daba, 'cha­ z *dûbno, lit. dugnas z *dubnas, rakter', dabinti, 'zdobić', łotew. nełotew. dubens, dibens, 'grunt', celt. dabls, 'jadowity'; goc. gą-daban, dubno, w nazwach; od tegoż pnia 'pasowap', gadofs, 'pasujący, sto­ co debrz (p.; Dubra, nazwy rzek sowny'; p. dob i korzystny. celt., niem. Taubcr z tego, i litew. dobOSZ, 'bębniarz', w 16. i 17. w., Dubra, por. powyżej Dbra) i dziu­ od piechoty węgierskiej, z węgier. plo (p.); gock. diups, niem. tief, dobos od dob, 'bęben' (stąd nazwa 'głęboki', goc. daupjan, niem. tau- zbója Dobusza). Ale doboszować, fen, 'chrzcie (ponurzyć)'. doboszanie u Paska w miejsce dedo, przyimek z 2. przypadkiem boszować, z franc. debauche (od stai we złożeniach: dojść i t. d.; tak rofranc. bauche, 'warsztat'). samo u wszystkich Słowian; brak korzystny, dobroć,dobrota,dobrotliwy, go w litew.; niem. zu (z to), grec. dobrowolny, dobrowoleństwo (jeszcze